زمان گذشت و 24 خرداد 92 رسید و رئیس جمهور منتخب سکان هدایت یکی از سه قوه را به دست گرفت و عده ای پیام انتخابات را درک نکردند که هیچ حتی نفهمیدند کلاهی که سرشان رفته تا چه حد گشاد بوده؟!

اما من نوعی که از بیرون به آنچه گذشته نگاه میکنم 2 شعار یادم نمی رود، یکی "روحانی یادت باشه، موسوی باید باشه" و در پی این شعار وعده آقای روحانی برای رفع حصر دو سرکرده فتنه "موسوی و کروبی" بود.

البته پر واضح است که آقای رئیس جمهور صرفا شعاری داده جهت جذب آراء بیشتر و هیچگاه چنین خطای فاحشی را مرتکب نمی شود.که اگر من جای ایشان بودم از همین تعداد کم رای صرف نظر میکردم.

شاهد این مدعا هم گفته وزیر دادگستری دولت راستگویان آقای پورمحمدی می باشد با این مضمون که هیچگونه صحبتی پیرامون رفع حصر موسوی و کروبی در کابینه مطرح نشده و بازگوی این امر است که ابدا برای دولت جایگاهی ندارد که بخواهد تلاش کند تا مجددا فتنه گران به فضای جامعه برگردند.

اصلا برگردند که چه کار کنند؟ فتنه ناتمام شان را به خاتمه برسانند یا به نشر اکاذیب و اقدامات جهت براندازی نظام جمهوری اسلامی ادامه دهند؟!

حال آنکه اظهار آقای پور محمدی تها برگی از دفتر صدبرگ اظهارات دولتمردان دولت راستگویان است.

و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...